نامه اى به دخترم ستاره

آخر سال كه شد، دستمال نگير دستت خانه را تميز كن. يا گل بخر و راه بيفت برو بهشت زهرا، شروع نكن جمع كردن يك مشت شعر و پيام با مضمون "عيد شما مبارك."
آخر سال كه شد، دست خودت را بگير ببر بيرون، تنهاى تنها! اول دلت را صاف كن با خودت، خودت را ببخش اگر امسال آنقدر كه بايد خوب نبودى. بگذار ياد بگيرى چطور بهتر شوى. براى خودت گل نخر اما به خودت قول بده، هزار و يكى هم نه، دو سه تا. اما جانانه و صادقانه.
آخر سال كه شد، وقتى توى يك كافه يا رستوران با خودت خلوت كردى، قلم و كاغذ بگير دستت بنويس. قول ها و هدف هايت را و هر وقت نااميد شدى نگاهش كن. داشته هاى فعليت خواسته هاى روزهاى قبلت است جانكم. نگذار فراموش كنى.
پرونده ى سال قبل را كامل ببيند، با تمام خوبى ها و بدى هايش، موفقيت ها و شكست هايش، شيرينى ها و تلخى هايش. آن وقت خودت را در آغوش بگير و بگو: "سال نو مبارك، منه نو مبارك." :)