نیست که نیست؟

بدیش این بود که وقتی نبود، من حتی با نبودنش هم بودم. یعنی اینکه وقتی به این نتیجه رسیدم که دیگر واقعاً نیست، از خودم می پرسم: نیست؟ خب حالا چه کار کنیم؟ و همین شد که یک عالم کار لیست کردم و شروع کردم به انجام دادنشان. که خب نیست! حالا غصه اش را بخورم؟ قرار نیست که تا ابد نباشد. یعنی می خواهم بگویم نبودنش هم با من بود. وقتی کاری می کردم که قبل از نبودنش انجام نداده بودم به خودم می گفتم: خب دیدی نبودنش هم بد نیست؟ یعنی می خواهم بگویم نبودنش هم به اندازه ی بودنش خوب بود. حالا نیست که نیست!